Martinborough - Wellington 2 dagen

6 dec Martinborough - Wellington

Bij het wakker worden regent het een irritante drizzle. En helaas ook in het toilet. Dus maar weer eens contact opgenomen met de camperboef. Belt u morgenochtend als u in Wellington bent nog even dan krijgt u de gegevens van de servicedruif die daar zit met een afspraaktijd. Grmbll…, dat moet dan maar weer. En we  gaan kort na het ontbijt op pad.

Klaagde ik de vorige keer over de saaiheid der wegen. Vandaag tijdens de rit van Martinborough naar Wellington hebben we eindelijk een route met stuurweggetjes zoals stuurweggetjes ooit bedoeld waren. Heerlijk. Ik zal de uncut video ook in het blog op proberen nemen en dan kun je het zien (jammer van dat 2e setje wielen, maar ik wil niet zeuren).

De route voert via Upper Hutt en Lower Hutt naar Wellington waar we aan de Marina een gratis plekkie weten te bemachtigen. Het mooiste plaatsje met uitzicht over de jachthaven en baai is helaas bezet maar tot onze grote vreugde gaat die buurman verkassen…, en wij dus ook.

Geweldige plek met ook nog eens zicht op het op Wellington International Airport binnenkomende vliegverkeer. Ze landen echt zowat voor onze neus. De herrie valt gelukkig mee.

Op de fiets zijn we vervolgens naar de Weta-workshop gegaan. Weta is de props-shop voor de Lord of the Rings en Hobbit trilogiën. Maar daarnaast hebben ze ook veel andere producties gedaan (o.a. Avatar, King Kong, Fantastic Four, I Robot, Van Helsing, de remakes van Planet of the Apes en Thunderbirds, enzo). Erg interessant om eens te zien maar je mag helaas niets fotograferen. Ja…, de trollen voor de ingang.

Terug bij de camper is het nog te vroeg om elkaar lastig te vallen dus gaan we richting het centrum. Intussen hebben we ook weer contact met Chris (die heeft met vriendinnen een 3-daagse wandeltocht achter de rug) en we spreken af in een kroeg bij het parlement (the Beehive). Tijdens de dit knuffelmoment blijk ik de enige haan in het kippenhok te zijn want al Chris’ wandelvriendinnen zitten er ook. Beatrice kent ons nog van 9 jaar geleden toen we bij Chris en Gary met Petra en Bram Kerst vierden. We kunnen het helaas niet al te lang laten duren want we hebben geen licht op onze budget-bikes. Voor de maaltijd scheiden onze wegen zich dus alweer en fietsen we terug naar de camper. We hebben geen zin om te koken en Judie haalt gebraden kip met stokbrood. Goed zat.

Daarna nog een beetje lezen en naar bedje toe.

7 dec Wellington

Na het ontbijt de adresgegevens van de servicedruif bij de camperboef opgevraagd. Het is een adres in Lower Hutt (27 kmtjes terug dus) en je kunt er direct naar toe. Het verkeer stroomt gelukkig goed door dus de reis door Wellington verloopt vlot. Volgens de zeer hulpvaardige servicedruif gaat de reparatie van het dakluikje ongeveer 30-40 min duren dus gaan we maar een bakkie doen. De man houdt woord en om 11.15u zitten we weer op de weg.

Om nou weer heel Wellington te doorkruisen terwijl we morgen dan weer er doorheen moeten naar de Ferry, gaat ons een beetje te ver. We kiezen voor de Wellington Waterfront Camper park. Niet meer of minder dan een P-plaats met overigens prima douche en toilet faciliteiten en, ook niet onhandig, zo goed als naast de incheckplaats voor de Ferry morgenochtend.

Fietsen eraf en op naar Te Papa. Het nationaal museum. We zijn hier 9 jaar geleden ook geweest dus we kiezen voor de dingen die nieuw zijn. O.a. een zeer indrukwekkende expositie over de rol van ‘the Australian New Zealand Army Corps (ANZAC)’ in WW-I bij Gallipoli. De levensechte poppen (overigens ca. 2,5 keer zo groot als normaal) komen ook van de Weta-workshop.

Na Te Papa zijn we naar de door Sir Peter Jackson (ja, die van de film) mede georganiseerde expositie ‘The Great War, New Zealand 1914-1918’ gegaan. Deze is gesitueerd bij het Pukeahu National War Mermorial Park. Ook een zeer indrukwekkende uitstalling waarin ik veel dingen heb gezien die ik nog niet wist. Na afloop nog even het immense gebouw van het War Memorial ingelopen en wat blijkt… Net als in Ieper wordt hier elke avond om 17.00 uur de Last Post geblazen ter nagedachtenis aan alle gevallen Nieuw Zeelanders tijdens en sinds The Great War. Indrukwekkend.

Vervolgens hebben we de fietstocht terug naar de camper niet gehaald. We zijn op het terras van Dockside gestrand met een biertje. Weer op kracht gekomen, hebben we de laatste paar honderd meter toch nog volbracht. En ook nog in een redelijk directe lijn.

Omdat we nu toch tegen het centrum aanzitten zijn we te voet op zoek gegaan naar een plekkie om te eten. En waar kom je dan uit…? Belgische kroeg en restaurant ‘Leuven’ waar de mossels 3 keer zo groot zijn als bij ons, maar met een goed glas Leffe Brun (Otto) of Hoegaarden Wit (Judie) prima tot hun recht komen.

Daarna ons mandje opgezocht want om 06.00u loopt de wekker af voor de trip met de Ferry.

Tot de volgende update maar weer