De thuisreis en afsluiting van dit reisblog.

Zoals aangekondigd gaan we op 21 jan, nadat we de volledige ruimte van Chris’ Qashqai hebben gevuld, rond 08.30u op pad naar Auckland. Dat is weliswaar aan de ruime kant voor het incheck-moment maar liever wat relaxter op het vliegveld dan ons de pietjes te moeten haasten. Het verkeer is gelukkig rustig en bij Auckland hebben we alleen het staartje van de ochtendspits, daar waar alle verkeer samengevoegd wordt om over de Auckland Harbour Bridge richting de stad te gaan. Daarna is het in een vloeiende beweging naar het vliegveld.

Op het vliegveld checken we eerst de bagage in en gaan vervolgens met Chris en Gary nog even een bakkie doen voordat het afscheid daar is. Dat afscheid is weer heftig en we hopen van beide kanten dat dit niet de laatste ontmoeting is geweest.

We gaan soepeltjes door de security check waarbij Judie overigens vereerd wordt met de uitgebreide steekproef. En vervolgens gaat het zoals het bij iedere vlucht gaat. Hurry up and wait there.

Het eerste gedeelte van de reis vliegen we met een Airbus 380 en dat is prima te doen. Dat wil zeggen…., als dat kl*te jong van de Indiërs voor ons zich zou gedragen. De hele reis heeft dat kreng zitten jengelen, of rottigheid uitgehaald. We konden niet eens de headset van de mediaplayer hard genoeg zetten om het kreng niet te horen. Pa, Ma en Oma vonden het allemaal geweldig. Toen het ettertje echter, toen mijn buurman even naar het toilet was, zijn kop om het hoekje stak en op de knopjes van buurman’s mediasysteem begon te drukken, heb ik hem toch even bij zijn kippennekje gepakt, een beetje geknepen tot hij het niet meer leuk vond en hem vervolgens richting zijn ouders gekwakt. Ahhhh… 10 minuutjes rust. Daarna was hij het incident helaas alweer vergeten maar voor de zekerigheid bleef hij toch maar op respectabele afstand. Het was een klein gelukje dat de vlucht geheel tijdens de daguren plaatsvond en we dus ook niet wilden slapen om niet geheel uitgerust de nachtvlucht naar Amsterdam in te moeten.

Na de wachttijd op Singapore Changi airport zijn we met een Boeing 777 richting Schiphol gevlogen. In tegenstelling tot het eerste gedeelte was deze vlucht niet volgeboekt. Daardoor konden we met zijn tweetjes wat comfortabeler posities innemen op de 3 ons ter beschikking staande plaatsen. Veel meer dan hazenslaapjes doe je in een vliegtuig echter toch niet maar we kwamen niet volledig brak in het koude Amsterdam aan. Dat was echter een half uur voor het geplande tijdstip dus Petra en Bram waren nog onderweg. Toen zij er eenmaal waren hebben we even een bakkie gedaan en nadat we Petra bij haar appartement hebben afgezet zijn we huiswaarts gegaan waar we tegen 09.00u aankwamen.
Om weer in het Nederlands dagritme terecht te komen hebben we toch nog tot en met zondag benut.

De rotzooi is echter weggewerkt en we bereiden ons nu voor op Bram’s verjaardag a.s. zaterdag.

Met ingang van maandag 1 febr zit ook Judie’s vakantie er op en leven we weer in de waan van alledag.

Wel met geweldige herinneringen overigens, dat dan weer wel.

En daarmee lieve meelezers komt dit reisverslag tot zijn eind. Ik hoop dat jullie een beetje mee hebben kunnen genieten van onze escapades.

Hoewel het uiteindelijk meer werk was om dit blog te maken, dan ik aanvankelijk had ingeschat, vond ik het in ieder geval wel leuk om jullie op deze manier op de hoogte te houden. Iedereen die op de verhalen heeft gereageerd dank ik daarvoor hartelijk. Het is altijd leuk om te weten dat je niet uitsluitend voor jezelf schrijft.

Tot ziens, wherever.