Kaikoura Whale Watch

Vandaag blijven we in Kaikoura en gaan we op excursie. De dag begint met zware bewolking en regen dus dat belooft niet veel goeds, maar het pakt gelukkig allemaal goed uit. Tegen 12.00u, en een kwartier voor het meldtijdstip, komt er zelfs een waterig zonnetje tevoorschijn en dat wordt de rest van de tijd regelmatig sterker.

Voor de Whale Watch tour hebben ze prima catamaran-bootjes. Er kunnen ongeveer 50 mensen mee, maar onze boot is niet volgeboekt. Wel is er één dame, sterk leunend op een wandelstok die ze volgens ons niet echt nodig heeft. Ze ziet er uit als de tante in Roald Dahl’s Mathilda maar dat terzijde. Ik check voor de zekerheid ook maar even of ik zie waar ze de bezem heeft geparkeerd. Ik zie  hem niet.

Maar goed…, ze mag, omdat ze zo mank is, als eerste aan boord. Ik kom straks nog even op haar terug.

De zee is wat ruw en er wordt dan ook gewaarschuwd voor ‘Severe Sea sickness’ en daar proberen ze allemaal spulletjes voor aan de man te brengen, maar ze geven ook gratis tips. Zoals: van het midden naar achter heb je er het minste last van. Nou gaan die Nieuw Zeeuwen ons als Oud Zeeuwen van het Vlaamse type natuurlijk niet uitleggen hoe je met een beetje hobbelig water om moet gaan dus kiezen we een mooi plaatsje lekker voorin. En nee gniffelende lachbekken…, ook dit wordt weer geen genant verhaal. We houden ons, i.t.t. tot een bijna net zo dappere buurman als ons, kranig, recht en we houden alles binnen. De buurman heeft echter een paar gratis beschikbare zakjes en tissues nodig. Hij heeft zijn leermomentje en gaat op de terugweg wijselijk achterin zitten. Pfff…, watje.

Twee 700pk sterke Scania’s brengen ons vanuit de South Bay Marina vlot en comfortabel zo’n 12 km uit de kust waar het allemaal moet gaan gebeuren.

En dat doet het ook (Mariëlle: de groeten terug, zijn broer was er ook (wie dit niets zegt…, dat klopt want jullie zijn Mariëlle niet)). Vlak voor onze boot duiken 2 Male Spermwhales tegelijk op en blijven een poosje dobberen, fonteintje spuiten, enz.  Onze gids zegt dat het zelden voorkomt dat je er 2 tegelijk ziet dus, òf die gidsen zeggen maar wat òf wij hebben geluk. Voor ons vakantiegevoel gaan we uit van het laatste.

Tussen de shows van de walvissen door, er kwam ook nog een derde hallo zeggen, ook nog aardig wat foto’s geschoten van Albatrossen en andere zee-sijsjes. Op de weg terug zijn we ook nog even zeehondjes wezen kijken maar dat was zo’n klein aantal dat we daar geen foto’s van hebben gemaakt.  Dit temeer omdat we gisteren een hele grote kolonie hebben geschoten (met de camera hè).

Tegen 15.30u zijn we terug en worden bij het Whale Watch Station afgezet.

We besluiten het inmiddels mooi weer uit te buiten door een drankje in het centrum van Kaikoura te gaan nuttigen. Dat gaat wat langer duren dan we in gedachten hadden dus besluiten we ook maar even, onder het genot van nog een biertje, een prima Porterhouse steak met frietjes en salade weg te knagen.

Plots loopt daar onze wandelstokdame van eerder naar binnen. Zonder stok en zonder een spoortje van mankerigheid. Daar kan ik met een gerichte trap tegen één van haar knieën best wel wat aan doen, maar Judie haalt de betere Otto in mij naar boven en vindt dat niet goed. Volgzaam als (bijna) altijd blijf ik, het serpent stilletjes vervloekend, rustig op mijn overheerlijke steak knagen.

Veel meer vermeldenswaardigs is er vandaag niet gebeurd.  We gaan terug naar de camper. Morgen staat Christchurch op het programma.

Henrik: Thanks for the tips mate. (en ook hier weer: wie dit niets zegt... en zo)

Groetjes en tot de volgende update.