Gisborne - Wairoa ... and beyond

Bij het plannen van onze route heb ik natuurlijk gekeken naar wat tips&tricks die onze voorgangers aan de wereld hebben toevertrouwd. Daarbij zat o.a. de tip om je routes niet te lang te maken want…., afstanden lijken in het Nieuw-Zeeuwse veel langer dan je in ons ook mooie Europa gewend bent.

Goed. Vandaag dus de, achteraf belachelijk korte, route van Gisborne naar Wairoa.

Na op het gemakje opgestart te zijn en wederom een overheerlijk ontspannen ontbijtje, stappen we vol goede moed in en gaan op weg. Mijn blom vraagt nog: Hoe is het met de brandstof? Waarop ik, gevat als altijd, antwoord: Goed je moet de groeten hebben.

Omdat we toch tijd genoeg lijken te hebben nemen we op een uitzichtpuntje een fotomomentje en een poosje later stoppen we ook nog bij de Morero Hot Springs. Nu verwacht ik bij Hot Springs een kuil in de aarde waar heet water , al dan niet rijk aan mineralen, uit omhoog borrelt. Maar die krijg je dus niet te zien. Voor een belachelijk bedrag mag je poedelen in een aantal verwarmde baden waarvan men zegt dat de warmte uit de Hot Springs komt. Mijn bereidheid om belachelijke bedragen neer te tellen is tot het minpunt gedaald en dus gaan we (voor weinig) wandelen door het palmbomenbos wat ook deel uitmaakt van dit gebied en da’s op zich best wel geinig.

Mijn verhaal begint al langer te worden dan onze voorgenomen reis van vandaag.

Afijn…, op een gegeven moment komen we aan in Wairoa, op de vrije kampplaats “War Memorial Park” en dan is het net 12.00u. “Und, liebe freunde, um das absolute nichts zu erreigen können” is daar dus ook absoluut niets te doen (Ute Brouwer en Claudia Schaar jullie mogen mijn Duits zo nodig verbeteren, de rest…opzouten!).

Omdat het dus nog vroeg is gaan we gewoon verder richting Napier en Hastings. Judie vraagt of we niet eerst even moeten tanken, maar met een zelfverzekerd “Neuh…, we halen het wel” draai ik de weg op.

Ik zie in gedachten de grijns op jullie snuit… “Hij haalt het niet” maar nee lieve lezers en lezeressen. We halen het makkelijk en daarmee is dit dus geen vet verhaal.

Uiteindelijk belanden we op een vakantiepark in Hastings en gaan we eens niet koken maar lekker uit eten bij Vidal Winery&Restaurant in de directe omgeving van het park. Zeer de moeite waard.

Morgen gaan we eerst maar eens kijken bij het Servicepunt van de camperboef in Napier of ze daar de radio-cd-speler weer aan de gang kunnen krijgen of hem kunnen vervangen.

We gaan ook ons plan aan een realitycheck onderwerpen want om nou na 1 week al 2 keer een dag te hebben ingelopen…. Dat schreeuwt om bijstelling.

En dan zijn er nog mensen die zich afvragen hoe het staat met het stoppen met roken. Welnu, Judie is op 1 juli 2005 gestopt en ik ook één week.

OK..., dat was flauw. Ik ben op 24 nov '15 op Schiphol  weer gestopt en het lijf heeft er geen probleem mee. The mind however.... 

Beleef het mee en volg ons op http://www.otto-judie.reislogger.nl
 …., O…, dat deden jullie al.

Groetjes en tot de volgende update