Fortrose - Invercargill and beyond

We zijn eruit wat er in Invercargill te doen is. Ik ga het nog niet verklappen want dat zou vooruitlopen op het verhaal betekenen.

Vanochtend met regen wakker geworden. Wat dat betreft wil de zomer hier maar niet uit zijn wisselvallige rol springen en doen wat zomers behoren te doen.  Jammer, maar ik wil niet zeuren.

De nacht hebben we prima self-contained doorstaan en na het ontbijt en de boel opruimen vertrekken  we richting Invercargill. De weg daar naartoe is veel lange rechte stukken en grote open vlaktes. We zitten hier dan wel in Tsunami risico-gebied maar waar je dan in voorkomend geval hogerop moet zoeken staat nergens. Er zijn wel wat dingen hoor. Zo hebben ze bijvoorbeeld prima schootsvelden maar er is nergens een vijand te bekennen. Wahè’kdaarnoeweeran??? (Mogelijk dat een opnieuw opspelende vakverdwazing even een opleving beleefd. Excuus daarvoor. Ik dacht dat ik er vanaf was).

Maar goed op een gegeven moment komen we in Invercargill aan en wat de folders en brochures al een beetje voorspelden klopt als een bus. Voor ons is er hier niet veel… Eigenlijk geen bal.

Laten we maar naar het zuidelijkste puntje van het mainland rijden. Da’s bluf zegt Judie nog en dat klopt. Alleen schrijf je het met 2 f’s. Bluff dus.

Daar aangekomen hebben we ook niets anders kunnen bedenken dan een bakkie doen met uitzicht op Steward Island en zo. Ook hier speelt de regen spelbreker en voor de op die plek mogelijke wandeling langs de kust bedanken we dan ook.

Terug naar Invercargill waar na een rondrit door het centrum blijkt dat we wel verder kunnen. Eerst nog even boodschappen doen en tanken. En vervolgens weer op pad. Overigens blijkt de lokale overheid hier in Invercargill wel in het bezit van hoge realiteitszin. Wie anders bedenkt het om City Hall en het Theatre in één gebouw onder te brengen? Of zou het feit dat politiek een groot theater is hier zijn oorsprong hebben?

We zijn dus doorgereden en wel naar Riverton. Ook niet zo bijzonder, maar je hebt hier in ieder geval een aantal leuke mogelijkheden. We zoeken een plek op de lokale camping. Deze is een beetje klein en aan de oude kant maar alles doet het en het is er schoon. De eigenares is bijzonder vriendelijk en behulpzaam.

Vandaar uit maken we een wandeling door oud bos, over de heuvel naar de kust, wederom met zicht op Steward Island. Na terugkeer op de camping drinken we eerst wat maar we hebben geen zin om te koken.

Volgens de camping dame is er op een half uurtje lopen aan het water een goed restaurant (Beach House Rocks) en die hebben ook een thuisbreng  service. Courtesy of the house. Aangezien dat als muziek in de oren klinkt gaan we daar dineren. En….., overheerlijk ook nog! En dat van die thuisbreng service klopt ook, want we worden keurig voor de camper afgeleverd. Vandaag is broertje Ronny jarig dus hebben we die per app ook maar even gefeliciteerd. En ook van hieruit proficiat Ron.

Morgen gaan we via het vervolg van de Southern Scenic Route, Fjord-country in en verwachten we tot Manapouri te komen.

 Wordt wederom vervolgd dusss…