30 jan tm 2 feb: Van Bram's verjaardag tot het Noordelijkste puntje van NZ

Daarzijn we weer met een terugblik op de afgelopen dagen.

Ik was blijven steken bij “morgen vieren we Bram’s verjaardag……”, en dat is dus inmiddels gebeurd.

30 jan 2018: Bram is alweer 24 jaar bij ons en dat vieren we met een trip naar de Poor Knights Islands met “Perfect Day Ocean Cruises”. Ik heb deze Perfect Day twee jaar geleden ook beschreven en ook dit keer maakten ze de belofte, weliswaar anders maar toch ook weer geheel waar. Ook dit keer ging Chris niet mee want die is niet zo van op het water. Gary wel dus en ook die genoot er weer zichtbaar van.
Het andere van de cruise zat hem vooral in het feit dat er nogal veel hobbelig water was op de heen- en terugweg. Daardoor zat er vast wel wildlife in onze omgeving maar die beesies waren dan mooi niet te zien. Bij het eiland was daarentegen veel meer en gevarieerder vis te zien tijdens het snorkelen en dat maakte veel goed. Ook het natje en droogje was prima en al met al dus een geslaagde dag die zowaar de opmerking aan Bram ontlokte dat dit zijn meest memorabele verjaardag was.  Klap op de vuurpijl was natuurlijk wel dat de boot in ’s-werelds grootste zeegrot voer waar vervolgens onder leiding van de schipper door het voltallige personeel en alle gasten aan boord voor Bram uit volle borst het “Happy Birthday” werd ingezet. Als je bedenkt dat het geluid van één enkele klap 7 seconden nodig heeft om in het gewelf uit te sterven, dan kun je je voorstellen hoe indrukwekkend het, niet eens zo heel erg valse, gezang uit volle borst uit zo’n 60 keeltjes klinkt. Erg leuk.
’s-Avonds zijn we in Whangarei uit wezen eten om Bram’s verjaardag in stijl af te sluiten. En passant hebben we ook nog even kennis gemaakt met Chris’s broer Brett.

31 jan 2018: Vandaag zwaaien we C&G uit. Zij vertrekken om 08.30 met hun motorhome richting Zuid-eiland. Wellicht is er nog een rendez-vous met hen als wijzelf ook op Zuid-eiland rondtoeren. En anders zien we ze waarschijnlijk nog aan het einde voordat we terugvliegen naar Nederland.
Wij besluiten de boel een beetje op te ruimen en gereed te maken voor een tweedaagse trip “up North”. Daarnaast gaan we bij de “Kauri Clock Factory” kijken of er een leuke wandklok voor Bram te scoren is. Dat is vooralsnog nog niet gelukt.

1 feb 2018: We vertrekken rond het middaguur via Dargaville en de Westkust richting het Noorden. Voor het overgrote deel leidt de route over de “Twin Coast Discovery Highway”. Omdat het vandaag toch nogal regenachtig is besluiten we een “in style” bezoekje aan het regenwoud te besteden. In het Waipoua (Kauri) Forest bezoeken we “The Four Sisters” en “Te Matua Ngahere (Father of the Forest)”. Indrukwekkende plantjes moet ik zeggen. De regen valt tijdens de wandeling gestaag maar gelukkig is die regen een stuk warmer dan de buitentemperatuur momenteel in Nederland.  Toch een beetje zomervakantie dus. De regenjassen blijken overigens hun beste tijd wel gehad te hebben maar ik dwaal af. Na de wandeling vervolgen we de weg via Opononi naar Rawene waar we de Hokianga Vehicle Ferry nemen voor het vervolg naar Kaitaia waar we overnachten in het Kauri Lodge Motel. Onderweg blijkt het vinden van een benzinepomp dusdanig lastig dat we gedwongen zijn om op de laatste dampen Kaitaia binnen te rijden en de pomp te bereiken. Dus lieve lievelingen; ook deze reis ga ik (tot nu toe) niet op mijn bek (als dit je niets zegt dan heb je ons reisblog van 2015-’16 niet gelezen).  Na een goede maaltijd bij restaurant “Beachcomber” duiken we ons mandje in.

2 feb 2018: Voor vandaag hebben we een bustour naar “Cape Reinga” geboekt. Omstreeks 09.00 worden we opgepikt bij “The Ancient Kauri Kingdom” in Awanui. Het weer is volledig omgeslagen en dus schitterend. De trip gaat eerst via het asfalt naar “Cape Reinga”, het Noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. De bus is eigenlijk een 4x4 vrachtwagenchassis waarop een busaccomodatie is gemeubeld. Beter kan ik het niet beschrijven bekijk de foto’s maar.  Na een wandeltochtje naar de vuurtoren gaan we naar een kleine baai voor een BBQ-lunch om vervolgens rond 13.00 te gaan sandboarden vanaf de duinen nabij het strand. Ik zie daar gezien mijn rugklachten maar, vanaf maar Jut en Bram schuiven gestaag naar beneden (wat heet…). Als we ook dat hebben gehad zijn we zowat de enige bus die het volledige berijdbare traject (70 km) van “the 90 Mile Beach” berijdt.
Overigens is die 90 Mile Beach maar 90 km lang. De naam stamt uit de tijd dat Cook varend langs de kust “90 miles of desert-coast” constateerde en dat was van Cape Reinga tot aan Dargaville. De “90 Mile Beach” eindigt echter bij Ahipara maar ik dwaal af.
Als ook dit avontuur is afgesloten rijden we via SHW1 terug naar Whangarei. Hier gebruiken we de avondmaaltijd op de (2 wekelijkse) Gourmet Market. Niet helemaal mijn ding maar we hebben wel prima gegeten.

That’s all for now folks.
Tot de volgende update.