23 - 28 mrt 2018 Leithfield via Christchurch, Hamilton en Manganui naar Ohakune

23 maart 2018: Leithfield naar Christchurch.
Ik had nog niet vermeld dat we de 22e in Leithfield zijn aangekomen maar dat is allemaal goed gegaan hoor. De camping daar was enigszins gedateerd maar alles werkte en was schoon. En daar gaat het toch zo’n beetje om.
Anyway… De rit naar Christchurch is maar een korte dus we zijn maar een beetje scenic in de richting gegaan.  Mooi, leuk maar verder weinig eventful en daarmee ontkomen we toch niet aan een redelijk vroege aankomst in Christchurch bij Amber Holiday Park waar een hulpvaardige maarzéér gestresste mevrouw ons een plaatsje toewijst. Veel meer dan een beetje settelen doen we deze dag niet meer. We gaan wel weer eten bij The Lone Star (NZ’s Ribhouse Texas) in Upper Riccarton. En daar weten ze zowaar Judie's eten prima te maken maar mijn spareribs dusdanig te verzieken dat het een beetje jammer is. De ribs (prima klaargemaakt hoor) zijn bovenop de frietjes en sla gestapeld en daarna voorzien van veel te veel BBQ-sauce. Hierdoor is alles doordrenkt van die blerf en dat is net ff teveel en bijzonder jammer. En ja lieve lezetrtjes..., nu zeur ik dus toch een keer en dat wilde ik ook. Lucht het op? Nee, maar ik dwaal af. 

24 maart 2018: Christchurch en Akaroa
Omdat we toch wel wat tijd over hebben voordat onze vlucht naar Auckland gaat zitten we een beetje te dubben over wat we zullen doen. Goede vriend en mede Nieuw Zeeland liefhebber J-R. Z. te A. meldt dat Akaroa toch echt wel een must-do is als je in Christchurch bent. En dat was een prima tip (mocht dit je niets zeggen dan ben je duidelijk J-R.Z. te A. niet.) Akaroa ligt ca. 75 km verderop maar alleen de route er naartoe is al de moeite waard. Het is een van oorsprong Franse nederzetting. Een Fransman wiens naam ik inmiddels weer kwijt ben, die heeft namelijk dit schiereiland van de Maoris gekocht en ging vervolgens terug naar Frankrijk om een kolonialisatieplan goedgekeurd te krijgen. Dat lukte maar toen die luitjes teruggingen om het plan uit te voeren was het verdrag met de Maoris in Waitangi reeds door de Britten getekend waardoor zij de soevereiniteit over het gehele land hadden verkregen. De Fransen lieten zich daardoor niet uit het veld slaan en vestigden zich toch. Veel van hun nalatenschap is nog terug te vinden op het schiereiland. Bij een rondje over de diverse historische begraafplaatsen constateren we dat de mensen in de laat 19e en vroeg 20e eeuw hier wel oud werden. Graven van 80- en 90-jarigen zijn geen uitzondering en dat is voor die tijd toch wel behoorlijk oud.
Er wordt deze dag ook nog een 60km fietsrace van Christchurch naar Akaroa gehouden en dus gaat in Akaora het dak eraf. Of zo… Het is in ieder geval wel gezellig.
Maar goed. Akaroa is inderdaad zeer de moeite waard en we hadden er ook nog wel een tweede dag kunnen spenderen. Bedankt JR!

25 maart 2018: Camper inleveren en Christchurch-centre
We staan vroeg op, maken de camper en onze bagage klaar en gaan op pad om de bagage alvast bij de B&B af te leveren. Daarna gaan we naar Woodend om de camper in te leveren. We drinken daar nog wat en geven Grant en Kathy wat tips en tricks voor de camper. De overdracht verloopt prima en na nog een frisje leveren Grant en Kathy ons in het centrum van Christchurch af. We constateren daarna dat de herbouw op dit moment in een dusdanig stadium is dat er nog minder te beleven is dan 2 jaar geleden. We kijken dus maar wat rond, verbazen ons over de tijdelijke card-board cathedral maar gaan na een drankje aan de rivier Avon en de maaltijd nabij de oude kathedraal toch maar op zoek naar een bus die ons richting de B&B brengt. Weer een dag om zeep.

26 maart 2018: Van Christchurch via Auckland naar Hamilton.
Onze B&B-host zet ons na een ontspannen ontbijtje ruim op tijd af op het vliegveld. De vliegreis naar Auckland verloopt vlekkeloos en ook de pick-up dienst van de car-rental company doet wat ze beloven. Dus tegen 16.00 nemen we onze auto voor de komende 10 dagen in ontvangst. Een luxe uitvoering van de AWD Toyota RAV4.  Daar gaan we het prima mee redden. Hij is wel wit maar dat gaan we nog veranderen denk ik…
 Het eerste to-do dingetje op Noord eiland is het lopen van de Tongariro Alpine Crossing. We gaan dus richting het zuiden en besluiten een B&B in Hamilton te pakken om de reisafstand een beetje beperkt te houden. Na ingericht te zijn gaan we even eten bij “Breakers” in het centrum. Als ook dat is weggesnaveld gaan we terug naar de B&B waar het inmiddels al best wel druk is. We drinken nog een biertje met een Duitser die op zoek is naar de diepere zin van zijn “zijn” geloof ik. Wel een aardige gozer overigens die we ook nog wat tips kunnen geven met betrekking tot wat er allemaal op Zuid eiland kan worden gedaan.  En dan komt er op een gegeven moment ook een eind aan al deze jolijt en duiken we in ons mandje.

27 maart 2018: Hamilton naar Manganui.
Omdat het er qua weersverwachting niet uitziet dat we de Crossing kunnen lopen voor vrijdag moeten we dus maar weer even wat anders. We kiezen ervoor om via SHW4 naar Wanganui te gaan om dan op woensdag terug te gaan tot Ohakune via “The Wanganui River road”. Zo gezegd zo gedaan. Waar we eventjes niet op hadden gerekend is dat SHW4 vanaf National Park Village geen enkele voorziening (zoals bar, toilet, pompstation, etc.) meer heeft. En als je dan eigenlijk aan je pauze toe bent dan is dat wel een beetje jammer, maar goed ik wil niet zeuren. De route is prachtig maar wordt wel diverse keren onderbroken door stop&go’s bij wegwerkzaamheden. Uiteindelijk komen we, nog niet eens zo laat, in Wanganui aan. We nemen een kamer in het Grand Hotel en dat is volledig naar tevredenheid. Het hotel heeft een prima Ierse bar met menukaart dus we zien geen enkele reden om nog de deur uit te gaan. Morgen de toeristische route terug naar Ohakune.

28 maart 2018 Manganui naar Ohakune
Een miezerige dag met buien is een prima dag om vanuit de auto te beleven. We gaan eerst nog even langs de I-site om te kijken of er op de River-route nog bijzonderheden zijn te verwachten. Er zijn wat wegwerkzaamheden en u moet rekening houden met one-lane-bridges (jôh...). Daarnaast moet u vooral géén haast hebben. Nou dat komt goed.
De “Wanganui River Road” blijkt werkelijk een prachtige route te zijn en we vermaken ons prima. Maar, en nu zijn we door de I-site gewaarschuwd, er is geen ruk aan faciliteiten op de route maar we hebben onzelunch dus bij ons. De RAV4 vermaakt zich ook prima en heeft al een kleurtje door wat blubbersporen waar we bij werkzaamheden door zijn gestuurd. Nou ja. Hij begint er AWD-waardig uit te zien.
Eenmaal in Ohakune boeken we accommodatie bij Snowhaven. Niet verkeerd maar ook niets bijzonders.
Bij de I-site boeken we alvast de volgende 2 nachten, bij Howard’s Mountain Lodge, van waaruit we de Tongariro Crossing dan eindelijk gaan lopen (hoop, denk, verwacht ik).
We eten vanavond de beste burger van Ohakune bij the Blind Finch. Een sober maar geweldig hamburgia met geweldige bieren (wat dacht je van een overheerlijke “Party&Bullshit”?) en prima burgers. En weet je…? De muziek klopt ook nog eens helemaal. Top tent! Maar ook dit evenement komt ten einde en we trekken ons terug in ons verblijfvooréénnacht.

Dat was het weer voor nu.
Het volgende verslag komt na de Crossing (een keer).