18-22 mrt 2018 van Picton via Kaikoura naar Leithfield

18 maart 2018 van Picton naar Renwick:
Vanuit Waikawa gaan we, na het rustig genoten ontbijt, eerst nog even richting Picton om ook daar even bij de I-Site te checken of we niets over het hoofd aan het zien zijn. Daarnaast staat Picton ons van 2 jaar terug bij als bijzonder regenachtig en niet leuk. Aangezien het nu prachtig weer is lijkt dit dé gelegenheid om eens op het gemak door het centrum te slenteren. Picton is kennelijk meer dan alleen maar de plaats waarnaar de veerdienst met Noord-eiland wordt gevaren. Het heeft een klein maar leuk centrum en dat wordt enigszins verziekt doordat er kennelijk ook aan een of andere pier een cruiseschip zijn passagiers heeft uitgekotst. Die laten wij ons aangenaam verpozen echter niet vergallen maar ze lopen wel in de weg. Allemaal! 
Wij doen echter ons ding en na nog wat genuttigd te hebben gaan we dan toch maar richting de camper en op pad. We besluiten om niet daadwerkelijk naar Blenheim te gaan maar naar het nabij gelegen Renwick, hetgeen “right in the heart of wine country Marlborough” lijkt te liggen. Dat komt dus mooi uit.
In het dorp zit een clevere motel/restaurant/slijterij-boef die zijn parkeerplaats voor nop ter beschikking stelt voor overnachting met een SCU camper, mits je wat bij hem nuttigt. Prima. Daar boeken we gelijk ook de “Winetour by bike” voor de volgende dag. Na een prima maaltijd trekken we ons terug en is er weer een dag voorbij.

19 maart 2018 De wijntoer.
We worden om 10.45 keurig opgehaald door de Winetour-boef (zijn blom). Nadat onze fietsen zijn aangemeten en de helmen verstrekt volgt eerst een veiligheidsbriefing. Lijkt een beetje overbodig maar het verkeer is hier wat minder ingespeeld op fietsers dan bij ons. En omdat ze ons op Winetour sturen doen ze er voor de zekerigheid nog maar een schepje bovenop. We ondergaan het gelaten en mogen uiteindelijk toch op pad. We doen daarbij overigens niet alle wijnhuizen aan die op het verstrekte kaartje staan, maar maken een selectie die èn een leuke fietstoer èn een variatie aan kleine en grote wijnhuizen in zich heeft. Al met al een zeer geslaagde dag met prachtig weer. Zo rond 16.00 leveren we onze fietsen weer in en worden we terug gebracht naar de camper. We eten weer bij het motel dus mogen we weer een nachtje blijven staan.
Rond 21.45 bellen we met dochter Petra die vandaag haar zesde lustrum vervolmaakt.  Ook praten we even bij over het wel en wee in Amsterdam en bij ons. Daarna is het toch wel weer bedjestijd.

20 maart 2018: Blenheim en… tsja… en dan… uiteindelijk Kaikoura
Na rustig opgestart te zijn rijden we naar het Omaka Aviation Heritage Centre. Een ook weer mede door inzet van Sir Peter Jackson (ja van de films) geïnitieerd instituut en wat een verademing. Niet een opsomming van chauvinistisch geleuter maar ongekleurde aandacht voor de geschiedenis van de luchtvaart tot en met WO-II. Van Rode baron von Richthofen en de “battle of Britain” tot een uitgebreid beeld van de slag om Stalingrad en meer. En ja…, natuurlijk komt er af en toe een weergave van wat de Nieuw Zeeuwse inbreng op een specifiek moment is geweest maar dat stoort nergens. Ook hier is weer aardig wat gemaakt door de Weta-propshop (zie eerdere verhalen in Wellington). Echt de moeite waard!
Hierna gaan we maar weer eens op weg en we besluiten, na enig gekwakkel, om niet de kustweg (SHW1) naar het zuiden te pakken maar het alternatief via SHWs 6 en 63. Dàt houden we zo’n 30 tot 45 minuten vol en nadat we in die tijd nauwelijks een bocht of iets anders interessants gezien hebben wordt zelf mijn lieftallige blom er knettergek van en besluiten we om te keren om vervolgens toch maar SHW-1 te pakken. Die SHW-1 wordt overigens van 19.30-07.30 afgesloten vanwege de werkzaamheden in de nasleep van de aardbevingen van nov 2016. We willen voor die tijd echter in Kaikoura zijn en dat lukt prima. Overigens zijn er tijdens de daguren ook regelmatig afsluitingen omdat het verkeer over sommige delen slechts over één baan kan en soms ook nog slechts onder begeleiding van een “pilot-vehicle”.  De “New Zealand Fur Seal Colony” bij Rakautara waar we 2 jaar terug zo gecharmeerd van waren heeft zo’n beetje de zwaarste mep van de bevingen gehad en is dan ook zo goed als weggevaagd. Sowieso kun je er als toerist niet meer bij komen omdat het een grote “Construction zone” is.
Maar goed we overnachten dus in Kaikoura en ook hier is de nasleep van de beving nog duidelijk aanwezig. Niet alleen fysiek maar ook in de hearts and minds van de bevolking. Bijna geen gesprek gaat niet uiteindelijk over iets beving-gerelateerds.   

21 maart 2018.: Kaikoura naar Goose Bay
We hebben stralend weer en na een wandeling door Kairkoura en een bakkie, gaan we weer op pad. Eerst even langs de marina op het schiereiland om de afvalstoffen te lozen en daarna op pad. Toch?
Fout! We rijden langs het vliegveldje en we hebben 2 jaar geleden dan wel de Whale-watch per boot gedaan maar hoe zou het zijn vanuit het vliegtuig.  Dat weten we nu dus ook. Gewoon omdat het kon. We hebben meerdere walvissen gespot en Jut heeft ook nog wat dolfijnen gezien.
Na dit uitje zijn we weer over de weg “under Construction” verder gegaan tot het een paar km verderop gelegen “Goose Bay”. Daar hebben we een mooi stekkie op een eenvoudige kampeerplaats bemachtigd, met uitzicht over de imposante branding van “The Pacific”.  Onderweg zijnwe ook wel weer regelmatig even opgehouden of onder begeleiding verder gevoerd. 
Terwijl we bij de camper van een drankje genieten wordt een stukje buitengaats door een hele kudde dolfijnen een optreden verzorgd. Het is wat ver weg dus zelfs met de telelens zijn het nog kleine visjes maar ze deden wel erg hun best.
We gebruiken vanavond de maaltijd in de camper en dat is lekker, maar tijdens de afwas wordt ik eventjes behoorlijk niet jofel. De maaltijd gaat er dan ook met enige creativiteit weer uit en ik mijn bedje in.  Wat het nou precies is geweest zal ik nooit weten maar na een goede nachtrust was ik weer fris en fruitig en gereed voor de volgende episode.

22 maart 2018: Beetje sudderend naar Leithfield.
We zijn een beetje door onze doelen op Zuid-eiland heen en gaan dan ook maar via “try and error” op weg naar het zuiden. Het eerste deel hebben we nog regelmatig vertraging door wegwerkzaamheden maar als je daar voor bent gewaarschuwd, en dus op bent voorbereid, dan neem je dat lachend. Onderweg gebruiken we de lunch voorbij Gore Bay waar de Hurunui rivier de Pacific instroomt. Daarna nog een omweggetje via the Cathedral Cliff. Ook apart. 
We eindigen de dag in Leithfield op een steenworp afstand van het strand. Vandaag is het echter geen mooi weer dus blijven we een beetje rond en vooral in de camper hangen.
Uiteindelijk willen we 23 maart in Christchurch aankomen zodat we daar ook nog even kunnen rondsnuffelen en de camper rustig gereed kunnen maken voor het inleveren op de 25e. Geen haast dus. De plaats in Christchurch is al geboekt bij hetzelfde park waar we2 jaar geleden hebben gestaan. Dus dat gaat helemaal goed komen.

Dat was het weer voor nu.
Tot de volgende update.