12-14 feb 2018 Van Taupo naar Rotorua.

12 feb 2018: Ons “Absolute Lake View motel” in Taupo is erg minimalistisch. Ondanks de ruime uitrusting die in de advertentie wordt beloofd was er geen kitchenette, te weinig stoelen en nauwelijks bergruimte. En de Absolute Lake View heb je alleen op de inrit. Geen aanrader dus.  
We gaan vandaag naar Rotorua waar we 3 nachten gaan verblijven. We hebben meerdere zaken op de bucketlist staan dus dat moet helemaal goed komen.
Omdat de afstand niet zo groot is doen we onderweg al het “Wai-O-Tapu vulcanic parc” aan. Een prachtig en indrukwekkend gebied waar mensen, als je een goede scheet laat, opgelucht “ahhhh….., frisse lucht” verzuchten.
Al met al duurt de rondgang door het park zo’n 2½ uur dus daarmee komen we redelijk aan het begin van de middag in Rotorua aan. We willen de boel gaan verkennen en alvast bij het motel parkeren maar daar weten ze (nog) niet van onze komst. Na een beetje heen en weer gesteggel komt het echter goed en krijgen we een twee slaapkamer studio toegewezen. Alles is nogal gedateerd en werkt niet geheel naar behoren maar de Zuid Koreaanse eigenaar loopt het vuur uit zijn sloffen bij elk mankementje en spoedig is de boel voldoende op orde om het hier vol te houden. Op het programma staan: a. nog een keer raften maar nu op de Kaitiaki River, b. Zipline door het oerbos met Canopytours, c. Amfibische Toer door de stad en omgeving met een WO-II landingsvoertuig en d. vooral ook de toerist uithangen.
Na wat boodschappen eten we vandaag in het motel en daarmee is ook deze dag weer om.

13 feb 2018: Al vrij snel komt de mededeling dat het raften op de 14e wordt gecancelled omdat de rivier te hoog staat. De voorspelling is dat dit nog wel een week zal gaan duren dus dat raften gaat van de lijst. Het Zipline event wat eigenlijk voor de 15e gereserveerd is kunnen we naar de 14e verplaatsen dus dat betekent dat we alleen vandaag nog maar moeten vullen en de 15e alleen maar naar ons volgende reisdoel zal leiden. We gaan vandaag als bloody tourists, wat we dus eigenlijk in de ogen van de Kiwi’s gewoon zijn, mee met Rotorua Duck-tours. Best wel geinig en de chauffeur/gids vertelt onderweg allerlei anekdotes en weetjes waar je anders maar achter moet zien te komen. Iedereen in de bus heeft een ‘Duckflute’ gekregen, waarmee op aanwijzing van de chauffeur/gids massaal naar nietsvermoedende toeristen en werkers getoeterd wordt. Hilarisch! De Duckbus is een oud landingsvoertuig, dus kan die ook ‘zwemmen èn dat doen we dus in 2 meren rond Rotorua. De hele toer duurt zo’n kleine 3 uur en daarna gaan we maar eens ergens een bakkie doen (Starbucks dan maar). We eten vandaag bij The Factory Smoke House. Niks mis mee en ook deze dag is geschiedenis.

14 feb 2018: De ochtend komen we een beetje lamballend door. We hebben de Zipline-tour van 12.15 besproken dus daar kunnen we rustig aan naar toe werken. De toer leidt door een onaangetast stuk oerbos. Deels over de grond maar het overgrote deel op hoogte door de bomen en sommige delen zelfs boven het bladerdek (Canopy) uit. Het is een Zip-linetour, dus tokkelen we met een rotgang van boom naar boom, vooruit, achteruit, ondersteboven en ondertussen ook genieten van het uitzicht. Erg leuk! En passant komen er ook nog vogeltjes uit onze hand eten. Dat klinkt luxe maar om de voorkomen dat de beestjes lui worden krijgen ze maar één of twee levende meelwormpjes. De rest moeten ze zelf zien te regelen. De gidsen leggen uit hoe men sinds 2013 bezig is met het verwijderen van ongewenst ongedierte (ratten, possums, fretten, etc.) die een bedreiging voor de oorspronkelijke bewoners (m.n. gevogelte) vormen. Nieuw Zeeland heeft op dit moment nog maar 60% van haar oorspronkelijk inheemse vogels. De gidsen gooien gaandeweg  met indrukwekkende getallen om aan te tonen dat als er niets gebeurd het razendsnel afgelopen zal zijn met een groot aantal oorspronkelijke bewoners. Die getallen heb ik niet allemaal onthouden maar een indrukwekkend verhaal is het wel.
Omdat het Bram is opgevallen dat we hardnekkig de Asiatische keuken negeren gaan we vandaag naar een Zuid Koreaans restaurant. Daar zijn er 3 van op loopafstand dus vraag ik onze Zuid Koreaanse motelbaas welke hij aanbeveelt. Hoewel de naam de wenkbrauwen wat doet fronsen wordt het hierdoor Restaurant Yaki Yaki. We hebben natuurlijk geen vergelijkend warenonderzoek kunnen doen maar het motelbaasadvies was zeker niet verkeerd. Prima gegeten, en bijzonder vriendelijk personeel. En daarmee zijn we klaar voor de volgende stap. Morgen checken we uiterlijk om 10.00 uit en gaan we nog een paar dagen naar Waihi. Enerzijds om ook nog een stukje strandvakantie te pakken en anderzijds omdat daar een goud-mijn-museum is wat volgens Chris (toch in ieder geval 2 jaar geleden)  absoluut de moeite waard is. Daarnaast lijkt het gewoon een leuk plaatsje.

That's all for now folks.
Tot de volgende update.