Twizel - Oamaru

Ons ontbijtje in het zonnetje wordt ernstig verstoord door kleine irritante vliegbeestjes. Veel! Nog even lekker nagenieten is er dan ook niet bij. We ruimen de boel op en trachten onze reservering in Queenstown om te zetten van ‘voor tot Kerst’ naar ‘na Kerst’. Dat lukt echter niet meteen (al onze medewerkers zijn bezet, probeer het later nog eens, maar dan in het Nieuw Zeeuws) dus dat zullen we onderweg nog maar eens moeten proberen. Hoewel ik daar verderop in deze update  niet op terug kom, is het ergens op de route wel gelukt.

Dus gaan we maar op pad en zo rond 09.30u verlaten we de camping voor een ritje van bijna 200 km,  terug naar de Oost kust.

Vrij snel komen we langs de ‘Salmon-Farm’ die we wel eens van dichtbij willen bekijken. Je mag er de zalm voeren maar een toer over de Farm met wat uitleg dat mag dan weer niet vanwege de ‘Safety&Health Regulations’.

Wat dat betreft zijn die Nieuw Zeeuwen wel wat schizofrener dan ik me van 9 jaar geleden herinner. Dat viel me bij de camperboef ook al op. De klant in de werkplaats? Nee, da’s veel te gevaarlijk (?). Zelfs als de (dag-)manager even de werkplaats in moet voor overleg dan moet hij eerst een oranje security-vestje aan want stel je voor dat ze hem niet zien. Maar ik dwaal af.

Die vissen hebben we dus gevoerd en dat gaat er redelijk ruig aan toe. Daarna nog even rond gekeken en dan maar weer op pad.

Omdat er net op dat moment, ja… ik verzin het ook niet, 2 halve huizen op onze route passeren gaan we eerst even wat plaatjes schieten van de Hydro-Power infrastructuur in de directe omgeving. Voor meer uitleg daarover verwijs ik naar de foto’s. Waar ze bij ons kanalen graven, gaat het hier even wat anders. Ze bouwen ze… En dat doen ze om het water van de meren via diverse waterkrachtcentrales richting de Pacific te geleiden.  Op die manier  voorzien ze in een groot deel van de Nieuw Zeeuwse stroombehoefte. Een bijzonder indrukwekkend en interessant project.

Als we ons fotomomentje bij het kanaal hebben afgerond gaan we weer op weg om in Omarama even pauze te nemen. We zijn ook weer ingelopen op de 2 halve huizen maar die blijven gelukkig op Highway 8. Wij pakken straks de 83 richting Oamaru.

Op het terras is er een dapper vogeltje dat bijna op mijn schoot komt zitten.  Ik ben geen vogelaar en ik weet dan ook niet of we dit type thuis ook hebben. Geinigistiewel.

Voor we onze weg vervolgen gaan we eerst nog even snuffelen in wat ons het leukste antiekwinkeltje van South Island lijkt. Het had wel wat weg van de winkel van Malle Pietje (als dit je niets zegt ben je te jong). Echt alles was er te vinden. Harnassen, boeken, brilletjes, messen, gereedschap, bontjassen, noem maar op.

Eenmaal weer op de 83 komen we bij ‘Lake Waitaki’ langs de eerste dam die in het kader van de werkverschaffing is gebouwd in de dertiger jaren. Hadden ze hier dus ook. Van hieruit is het gehele Hydro-Power systeem verder opgebouwd. Daarnaast heeft dit project ook de basis gelegd voor het huidige ‘Social Security System’ in NZ. Het generatorhuis is een prachtig gebouw wat helaas door begroeiing en beperkte toegankelijkheid niet helemaal op de foto’s tot zijn recht komt.

Verderop  op de route wordt de aandacht nog  getrokken  door een bord wat wijst op bijzondere Maori rotstekeningen. Bijzonder is het wel maar op een schaal van 1-10 geef ik die Maoris toch maar een mager drietje. Voor de moeite. Ik vind de rotsen waarop de tekeningen staan eigenlijk  bijzonderderder en er wonen ook nog eens stikveel vogeltjes in. 

Highway 83 begint met zijn lange rechte stukken en flauwe bochten op den duur toch een beetje te vervelen. Gelukkig valt mijn oog op een bordje Oamaru via een of ander pass (kon ik zo snel niet lezen) en dat is een stuk leuker. Via olifantrotsen, waar helaas geen plaatsje te vinden is om een foto te maken, en een zeer opmerkelijk uitgesleten vallei die je pas te zien krijgt in (cliffhangertje) “Otto & Judie in NZ - The Movie” als die er ooit van komt, komen we uiteindelijk in Oamaru aan. Nadat we ons plekje hebben ingericht begint het te regenen. En dat blijft helaas zo tot het donker wordt. En helaas ook weer in het toilet van de camper. Ik vraag me af waarmee ze dat dakluik hebben gerepareerd in Lower Hutt….

We eten vanavond in de campingkeuken. En dat is ook prima.

Tot zover dit dagrapport

Tot de volgende update.