Christchurch - Lake Tekapo

Na het ontbijt hebben we de camper met een waslijstje aan te verhelpen dingen, zoals afgesproken om 09.30u afgeleverd bij de camperboef nabij het vliegveld.  De camperboef, is vriendelijk, blijft beleefd en begrijpt dat we gefrustreerd zijn doordat we nu al voor de 4e keer ons plan moeten laten varen ten faveure van een bezoekje aan een Servicepunt. Hij zal het lijstje aan de werkplaats geven en de camper met prioriteit laten nakijken en repareren. Hij belt zodra de camper gereed is en voorspelt dat ik volledig tevreden weer op weg zal gaan.  Zeker weten.

Wij zijn, omdat we daar toch naartoe wilden van daaruit naar ‘The International Antartic Centre’ gefietst. Dit is een mooi opgezet centrum waarin wat meer informatievoorziening had mogen zitten en wat minder kijk eens hoe mooi Antarctica is. Maar geinig is het wel en er zat toch ook hier wel wat informatie in die ik nog niet wist.

Voordat we de toer door het centrum hebben afgerond krijg ik van de camperboef het telefoontje dat hij (de camper dus) weer helemaal in orde is. We maken onze toer af en fietsen terug.

De camperboef ziet mij aankomen en overhandigt me met een stralende glimlach de sleutels. Alstublieft en een fijne vakantie verder. Ik weet het op dat moment nog niet, maar die stralende glimlach? Die krijg ik er nog wel af.

Even de puntjes nalopen:

• Fietsenrek: Niets aan gedaan
• Koelkast: Ruikt nu fris maar geen idee wat er was en dus ook niet hoe we herhaling kunnen voorkomen.
• Luxaflex: Niets aan gedaan
• Toilet: Compleet gemaakt
• Instaptrap: Niets aan gedaan
• Bagagenet van het bovenbed: Niets aan gedaan
• Luifel: Niets aan gedaan

Bij sommige punten (bijv de luifel en instaptrap) kan ik me voorstellen dat er niets gedaan hoeft te worden maar dan wil ik wel de mededeling dat ik het in die toestand kan gebruiken.

Dus ik maar weer met een groot “G*dverd***e-gevoel” terug naar binnen. De camperboef zegt dat hem verzekerd is dat alle punten verholpen zijn, dus neem ik hem mee naar buiten en laat hem zien (en horen) dat dàt lulkoek is.  Enigszins gegeneerd is hij het met me eens. Ik leg punt voor punt met hem erbij nog eens uit wat ik wil en hij neemt de camper weer over. Na een uurtje wachten volgt de herhaling van zetten. De camperboef is vervangen door een vrouwelijk exemplaar die me de sleutel overhandigt en me een prettige vakantie wenst. Is alles nu verholpen dan? Yes Sir I’ve been told that everything is dealt with. Waar heb ik dat toch eerder gehoord. Maar effe checken..

Alles is verholpen of uitgelegd waarom het zo kan blijven, behalve het fietsenrek. Daar is nu een extra beugeltje opgezet zodat het rek als je het inklapt dubbel geborgd is maar dan kun je natuurlijk geen 2 fietsen meenemen. Het lamme klemmetje waardoor de achterste fiets van het rek lazert is nog steeds lam.

Ik terug naar binnen en vraag die mevrouw of het haar veel moeite heeft gekost om me echt over de zeik te krijgen of dat dit een gave is die ze van nature bezit. Ik leg uit dat ik het armpje wel uit de shop jat en het zelf vervang. Daar heeft ze toch wat problemen mee dus wordt de monteur (zelf) erbij gehaald en die leg ik uit wat er nog steeds niet goed is. Hij snapt het en 5 minuten later is het voor elkaar.  Inmiddels is het 15.20u. Ik leg aan de camperboef en zijn vriendin uit dat ik in mijn dossier vermeld wil hebben dat de klant teleurgesteld over het onprofessionele gekleuter van de organisatie waardoor hij het pand veel te laat naar zijn zin heeft verlaten.

Goed..., inmiddels 15.30u..., en wat doen we nu?

Toch maar naar Lake Tekapo. Dan zijn we daar maar wat later. En alzo geschiedde.

Nu wist ik dat ze in de USA van de lange rechte wegen zijn maar hier op South Island kunnen ze er ook wat van. De eerste bijna 100km nauwelijks een bocht gezien. En die paar die er waren, die waren zo flauw dat ze zich zouden moeten schamen dat ze zich een bocht noemen (met excuus voor die ene haakse afslag). Er viel trouwens ook niet veel meer te zien dan een kale vlakte.

Gelukkig is het 2e deel veel prettiger en gevarieerder. We houden even een korte break bij een bijzonder Biker Friendly kroeg waar ze nogal veelvuldig benadrukken dat als je alcohol nuttigt je je vervoer moet regelen zodat je niet zelf beschonken achter het stuur hoeft. Echter op mijn vraag of ze ook alcoholvrij bier hebben vraagt de barjuf stomverwonderd maar wel oprecht: “Does that really exist???”   Ja, maar OK..., doe me maar een Coke dan.

Na dit intermezzo gaan we weer op weg.

Zo rond half zeven komen we bij of in (want het dorp heet ook zo) Lake Tekapo  aan en dat valt dus nog reuze mee.

Helaas is het op dit moment bewolkt dus de fameuze dark sky met haar spectaculaire sterrenhemel kunnen we waarschijnlijk vergeten.

Een beetje hetzelfde als bij de Gondola in Christchurch dus. We komen er wel maar zijn kennelijk niet braaf genoeg geweest om datgene waarvoor we komen, ook te mogen zien.