7-9 mrt 2018 van Omarama via Lake Ohau naar Jacksons

07 en 08 mrt 2018: Omarama en door naar Lake Ohau. De verwachting is volledig zoals voorspeld uitgekomen. Twee dagen schitterend weer wat erin heeft geresulteerd dat we woensdag  voornamelijk hebben opgeruimd, wat wasjes gedraaid en vooral genoten van een boek in het zonnetje. Zoals beloofd een echte lambaldag dus.
Donderdag moeten we voor 10.00 van de camping zijn maar het zweefvlieggebeuren staat pas gepland om 11.00. Toch maar naar het vliegveld waar we alvast mee mogen genieten met een uitgebreid weerbericht voor de komende dagen. Omdat er weinig thermiek wordt verwacht zullen ze ons wat hoger afzetten zodat we toch de volle tijd ‘gliding’ door kunnen komen.
Hier in Omarama worden de zweefvliegtuigen met een sleepvliegtuig op hoogte afgeleverd. Ze zijn eigenlijk best wel jaloers op het met een winch oplaten zoalsdat in Nederland gebeurd maar waarom ze dat hier niet doen legt niemand uit. Het is nu eenmaal zo… Maar goed, achter zo’n sleper is ook wel geinig. Judie en ik krijgen beiden een instructeur toegewezen en vervolgens gaan we redelijk op tijd de lucht in. Daarbij heeft Judie het geluk dat ze een zeer ervaren oude rot als piloot (they call me Griz) heeft en die kent toch wat meer trucjes dan mijn jonge Duitse instructrice. Niet dat het niet leuk was met haar, maar Judie mocht toch wat langer met de stick en paddles spelen dan ik en toen ze een foto wilde maken van het de wolken in vliegen zei Griz “wacht even” en manoeuvreerde vervolgens dusdanig dat Judie meerdere foto’s van hun eigen schaduw met daaromheen een regenbooghalo kon maken.  Maar goed…, ook aan deze lol kwam een eind en na nog een bakkie te hebben gedaan bij het plaatselijke café zijn we, zoals eerder aangekondigd, op pad gegaan naar Lake Ohau. Omdat het maar een korte afstand daarnaartoe is zijn we daar dus ook vroeg in de middag. Na eerst op een winderige plaats te hebben gestaan, staan we uiteindelijk op een schitterende uitzichtlocatie aan het water. Hier houden we het wel vol tot morgenochtend.
Aan het eind van de middag begint het te betrekken en we zijn dan ook bang dat er ondanks de schitterende plek niet aan star-gazen gedaan zal kunnen worden. En inderdaad…, het ziet er somber uit. Judie denkt er het hare van en duikt het bed in. Als ik rond 23.00 toch nog even buiten kijk is het weer (even) helemaal open getrokken en kijk ik regelrecht de Melkweg in en er voorbij. Die indruk maakt het tenminste. Prachtig. De foto’s die ik heb gemaakt zijn door wat beperkingen van mijn camera maar ten dele gelukt. Oordeel zelf maar.

09 mrt 2018: Het weer is het er mee eens dat het vandaag een reisdag is.  De bewolking is kort na mijn star-gazen weer volop aanwezig. De temperatuur komt bijna de gehele dag niet boven de 12 graden uit. De regen varieert van druilerig tot hoosbui. Maakt verder niet uit want we moeten inderdaad op pad. De route was waarschijnlijk wel veel leuker geweest als het weer wel een beetje mee had gezeten maar goed. We rijden via Lake Tekapo, Fairlie, Geraldine en Glentunnel richting Arthur’s Pass. Vervolgens rijdenwe door tot Jacksons omdat daar een camping is met facitliteiten.
Nou dachten we dat we wel zo’n beetje alle soorten landschap van Nieuw Zeeland hadden gezien maar vandaag zijn er toch weer een paar varianten bij gekomen. Niet erg natuurlijk maar je blijft je verbazen. Nadat we Arthur’s Pass zijn gepasseerd besluit het weer dat het reizen er voor vandaag wel opzit waardoor we van een heerlijk zonnetje kunnen genieten voordat we gaan eten. De temperatuur loopt op tot zo’n 18 graden dus de trui kan uit blijven. Alleen die klote zandvliegjes die mogen die Nieuw Zeeuwen allemaal voor zichzelf houden.

Dat was het weer voor nu lieve meelezertjes. Morgen reizen we verder naar Tasman National Park.

Tot de volgende update.