29 mrt - 01 apr 2018 van Ohakune via de Tongariro Crossing naar Whangarei.

29 maart 2018: Ohakune naar National Park Village
Vandaag reizen we een afstand van 3xniks en doen we daarnaast ook niet veel meer dan de spullen voorbereiden voor de Tongariro Crossing. Tijdens de rit naar National Park Village vangen we nog wel even een imposante spoorbrug met de camera maar verder gebeurd er niets.
Bij Howard’s Lodge buiten ze het feit dat ze een aardig vertrekpunt zijn voor de Tongariro Crossing behoorlijk uit. Want de kamers en faciliteiten stellen niet zo heel veel voor en daar betaal je dan relatief toch best wel veel voor. Maar goed… ik wil niet zeuren.

30 maart 2018: De Tongariro Crossing
Vandaag gaat het dan eindelijk, na 3 pogingen, toch gebeuren en volgens insiders op een zeldzaam mooie dag. Dat kunnen we niet bevestigen of ontkennen maar wat een geweldige dag. We gaan met de shuttle van 08.00 naar de start en van daaruit op pad. Al snel komen we erachter dat we, omdat dat zo wordt aangeraden, veel te dik zijn aangekleed dus al vrij snel gaan er wat lagen weg en wordt  het in korte broek en dun shirt met lange mouwen de weg vervolgen. De hele weg naar boven en over de rand is het volledig helder maar zodra we de afdaling beginnen komen we al snel in de laaghangende bewolking en daar lopen we 1,5 tot 2 km in. Daarna zijn we door de bewolking heen en is het zicht onder de wolken weer geweldig. We kijken dan tot ver voorbij Lake Taupo en de temperatuur is, ondanks het ontbreken van de zon, prima.
Hoewel de klim gepaard ging met het nodige gepuf en regelmatige pauzetjes heeft achteraf de 10km afdaling ons eigenlijk nog de meeste problemen bezorgd. Met name Judie’s knieën vonden het de laatste kms niet meer leuk. Daarbij moet ik overigens eerlijk toegeven dat ikzelf ook niet helemaal fluitend het einde heb gehaald. Onze lijven geven dan ook luid en duidelijk te kennen dat we dit soort grappen, op onze leeftijd, niet meer met hen moeten uithalen.
Dat kan dan wel zo zijn maar…. Te laat lijf!  Been there. Done that. En beiden geen moment spijt(!) maar als iemand vraagt of we mee gaan de Crossing lopen dan doet ie dat maar mooi in zijn of haar uppie!  Het is wel een tocht die je eigenlijk gewoon gedaan moet hebben, ontzettend mooie vergezichten, de overgangen van kaal (niks tegen kaal he) naar prachtige meren, de onverwachte (errug lange) afdaling door het tropisch bos. Zie de foto’s en het kaartje voor de route.
Eenmaal terug bij de Lodge hebben we eigenlijk geen zin en/of puf om te gaan eten, dus na een lekkere douche lezen we nog wat onder het genot van en duiken het bedje in. Moe maar uitermate voldaan.
Morgen gaan we richting het noorden en afhankelijk van hoe het met lijf en verkeer gaat zien we wel hoever we komen.

31 maart 2018: National Park Village naar… Whangarei.
Bij het opstaan voelen we ons eigenlijk onverwacht prima. Op het gemakje ontbijten we en pakken we de auto in.
We hebben nu niets meer op onze bucketlist staan dus kunnen we eindelijk aan de vakantie beginnen. We moeten alleen nog op afscheidsbezoek bij Chris en Gary maar dat is ook al geen straf.
De hoge instap van de RAV4 ervaren onze lijven als aangenaam. Na de eerste rit van 2 uur stoppen we voor een pauze en stappen we uit….. Tenminste…, dat is het plan. Piepend en krakend komen we uit de zitting en moeten eerst even rekken en strekken voordat we ons enigszins normaal over het parkeerterrein kunnen begeven. Kennelijk hebben onze lijven gisteren gevonden dat we ietsjes te luchtig hun bezwaren wegwuifden en nemen ze nu wraak.  En ik moet zeggen…, dat doen ze niet onverdienstelijk. Maar goed. We verzetten ons mensmoedig en laten ons niet kisten. De tweede pauze gaat het ook al een stuk beter.
Al met al hebben we zowel met het rijden als met het verkeer nauwelijks problemen dus nemen we contact op met C&G of het uitkomt dat we vandaag al aankomen in Whangarei. Dat blijkt geen probleem te zijn dus zo gezegd zo gedaan.

1 april 2018: 1e Paasdag
Vanochtend is, een week later dan in Europa, ook hier de klok een uurtje terug gezet. We lopen nu dus nog maar 10 uurtjes voor op West Europa maar daar voel je verder weinig van.
C&G gaan vandaag op Paasbezoek bij hun zoon, schoondochter en kleindochter in Auckland. Dat wisten we al van tevoren dus trekken we vandaag ons eigen plan. We komen relaxed op gang en gaan tegen het middaguur kijken bij de “Waipu Car and Bike Show 2018” in, je raadt het al Waipu. Het is een bonte verzameling van oude, nieuwe, gepimpte en originele auto’s en motoren. Heel veel meer dan er rondlopen is daar overigens niet te doen dus gaan we richting Town Basin voor een hapje en drankje.

Daarmee is dit blog weer gereed. De rest van de dag en het vervolg lees je later.