21 april en 22 april 2024 van Brisbane naar Habitat Noosa Eco Camp.

Na een stressloos ontbijt pakken we de laatste spulletjes in en nemen we afscheid van Saskia en Jessica. We kijken terug op een geweldig en gezellig verblijf in Brisbane. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de inspanningen van Saskia, dus… Hartelijk  bedankt daarvoor.
We vertrekken, omdat de tomtom nog satellietjes zoekt, in de verkeerde richting en door wat heen en weer bewegingen rijden we ca. 5 minuten na vertrek weer langs het vertrekpunt. Okmoi😊 We zijn onderweg. Waar het in Brisbane wat miezerde met af en toe serieuze druppels gaat dit buiten Brisbane al snel over in hevige stortbuien. We nemen ondanks het beperkte zicht door regen en mist toch maar de route via de Glasshouse Mountains (waar we dus hélemaal niets van zien) en pauzeren in Maleny. Daar schittert heel even een zonnetje maar dat is dus maar van korte duur. Wel een leuk plaatsje om doorheen te dwalen maar goed. Na een fijne lunch en wandeling stappen we weer in voor het vervolg naar ons Glampingavontuur. En onverwacht begint dat avontuur al heel erg vroeg bij het aanmelden bij de receptie. Wat blijkt, na enig zoeken vindt de receptiedame onze reservering. Alleen… die is voor 21 -23 juli 2024. Er is dus géén glampingtent beschikbaar op 21 april. Aanvankelijk proberen ze even van hun probleem ons probleem te maken door ons bijvoorbeeld een tent zonder enige voorzieningen aan te bieden met de natte groep op 150m. Dat gaan we dus niet doen hè. Ons contact met de reisagent levert helaas ook geen oplossing. Ja, ik kan volledige refund regelen maar dan moet je zelf de komende 2 overnachtingen ergens zien te regelen (huh?).
Nog maar eens praten met de manager (Justin?). Er zijn vandaag wel tenten vrij gekomen maar die zijn nog niet gereed voor nieuwe gasten want op zondag is er slechts alleen schoonmaakcapaciteit voor de aangemelde gasten en daar horen jullie dus helaas niet bij. Omdat de typefout kennelijk hier gemaakt is bij de reservering maakt Justin persoonlijk en alsnog enigszins provisorisch een tent voor ons gereed dus we zitten toch nog in een glampingtent met alle voorzieningen die ons was beloofd. De volgende ochtend maakt de schoonmaakploeg het hele zaakje verder prima in orde. Petje af voor Justin want die heeft echt ook de volgende dag nog vanalles gedaan om ons tevreden te maken. Als goedmakertje krijgen we ook nog een dinervoucher om in de bistro te besteden.

Pfff. Dat was een kort verhaal lang…..

De 22e gaan we ‘s-ochtends naar Noosa Heads wat een kmtje of 20 van het Habitat weg ligt. ’s-Middags is het de bedoeling dat we een excursie over de Everglades (ja, die hebben ze hier ook) gaan maken. Noosa is een schitterend waterrijk gebied met heel veel faciliteiten en een prachtige kustlijn waar helaas géén parkeerplaats is te vinden op maandagochtend. Wel hebben we een wandelingetje door een park kunnen maken waar een ontstellende hoeveelheid vleermuizen een ontzaglijke klereherrie maken. Waarom? Geen idee. Ze hangen gewoon nutteloos een beetje ondersteboven te krijsen.

Toch ietwat teleurgesteld gaan we uiteindelijk terug en gebruiken in de Marina van Tewantin de lunch om daar te zien dat we daar de Ferrie naar Noosa, die zeer regelmatig vaart, hadden kunnen nemen. Maar ja… als je alles vooraf weet dan valt er niets meer te ontdekken. Dus na de lunch terug naar de Habitat voor de excursie door de Everglades die bij gebrek aan schippers met ballen (of zoiets) wegens de harde wind NIET door gaat. Ik klink misschien wat negatief maar hoogst waarschijnlijk was het een juiste en verantwoorde beslissing.
Nou dan blijven we toch lekker hier en gaan we gewoon in de omgeving wandelen. En ja hoor jullie voelen hem al aankomen hè? In alle richtingen is het gebied buiten de Habitat CLOSED!
Nou dan gaan we maar lamballen en fotootjes maken op het terrein. Diverse vogeltjes, kangoeroes en een paar varaanachtigen gespot. Ze waarschuwen in dit hele gebied wel voor Koala’s, maar dat is volgens mij alleen maar een trucje om toeristen te lokken. Ik vermoed zelfs dat ze die helemaal niet hebben want ik heb nog geen enkel bewijs gezien. Dat in tegenstelling tot de kangoeroes. Waren we in Hunter Valley nog redelijk euforisch over het spotten van onze eerste levende kangoeroe in het wild. Ik heb zojuist eens even rond onze glampingtent geteld maar het waren er 21, waarvan sommigen ook nog een jong in de buidel droegen. DIE hebben ze dus wel, maar Koala’s… ik betwijfel het 😉.
En daarmee komt ook deze episode weer tot zijn eind. Straks slapies doen en dan gaan we morgen naar Hervey Bay van waarvandaan we ook een 4WD dagexcursie naar/op K’gari (Frasier Island) gaan meemaken als die tenminste niet wordt gecancelled wegens weet ik veel wat voor smoesje.

Je leest het als het gebeurd is en ik het heb geschreven.

Toedels en knuffels lieve lievelingen.

En ja…. De foto’s zitten weer niet op volgorde.