9-11 feb 2018 Wellington (vervolg) t/m Taupo

12 februari 2018 - Whangarei, Nieuw-Zeeland

9 feb 2018: We starten de ochtend met het B&B-breakfast.  Prima ontbijtje en John, beheerder of misschien zelfs wel eigenaar, zit duidelijk verlegen om een praatje. John is een nogal aparte verschijning en de eerste keer dat je hem ziet schrik je van zijn door brandwonden gehavend gezicht. Als je daar langs kijkt dan kom je gewoon een heel aardige maar wat zonderlinge man tegen. Maar goed. Na dat ontbijtje gaan we Te Papa (het nationaal museum) bezoeken.  Ook hier is het voor een groot deel voor Jut en mij een herhaling van zetten en ik kan natuurlijk de beschrijving van 2 jaar geleden knippen en plakken. Dat doe ik dus niet. Voor Bram  is het allemaal nieuw en hij maakt dan ook maximaal gebruik van de camera die hij voor deze trip heeft gescoord.
Tijdens de rondgang door de Gallipoli expositie komen we veelvuldig de ltcol Wiliam Malone tegen, enerzijds vanwege zijn optreden en anderzijds vanwege het feit dat hij, zonder het zelf te weten, een van de oorlogsfotografen was van wie het materiaal ook daadwerkelijk bewaard is gebleven. We weten het dan nog niet maar we gaan deze man (figuurlijk) nog een keer tegen komen.
Na Te Papa drentelen we door het centrum richting Katmandu (sort of chique Decathlon) waar Bram een incomplete survivalkit die hij in Rotorua heeft gekocht, ruilt voor een complete. Daarna gaan we met de Wellington Cable Car naar de botanische tuin. Voor een wandeling is het dan al te laat maar een bezoek aan het planetarium en space museum lukt nog wel. Erg interessant.
Nadat we weer naar sealevel zijn afgedaald gaan we op zoek naar een plekkie om te eten. Omdat we via Facebook nogal wat commentaar gehad hebben op het feit dat we een tering eind hebben gereisd om in een Belgisch en vervolgens Iers etablissement te gaan eten, kiezen we vanavond voor Mama Brown’s restaurant. Nadat we daar voor de zekerheid na de maaltijd onze vingers hebben gecheckt gaan we richting de B&B voor een welverdiende nachtrust.

10 feb 2018: Vandaag is het weer verplaatsingsdag. We gaan van Wellington naar Startford omdat daar “The Forgotten World’s Highway” (SHW-43)  begint die voor 11 feb op het programma staat.
Onderweg hebben we eerst een stop bij “De Molen” in Foxton. Er is daar een Dutch Market en we zijn toch wel nieuwsgierig naar wat ze daar dan allemaal aanbieden. We scoren: stroopwafels, groentjes, Haagse hopjes en Wilhelmina pepermunt. Er blijkt ook een pas geopend “Dutch Museum” te zijn en de winkelmevrouw is daar zo enthousiast over dat ik denk dat ze halverwege haar verhaal in haar broek heeft geplast maar dat we vervolgens geen mogelijkheid zien om daar niet langs te gaan. En dat is overigens geen misser. Leuke uitstalling met geweldige anekdotes en vrijwilligers die nog een vleug van Nederlands spreken maar wel zeer bewust zijn van hun afkomst en hun bijdrage aan Nieuw Zeeland. De spreuk die het beste bij me blijft hangen is: “New Zealanders are too polite to be honest;  the Durch are to honest to be polite.”  Daar zit denk ik wel een kern van waarheid in.
De reis verloopt verder redelijk vlekkeloos waarbij de zomer zich voornamelijk manifesteert in het feit dat de regen warm is.
Omdat Bram toch wel nieuwsgierig is naar de lift in Whanganui (zie 2 jaar terug) besluiten we de lunch daar te gebruiken. Nadat we eerst de uitkijktoren (176 steps) hebben bezocht blijkt de lift tijdelijk buiten gebruik. We rijden dus naar het centrum van Whanganui en gebruiken daar alsnog de lunch.
Uiteindelijk eindigt de reis in Stratford bij een prima motel. De maaltijd gebruiken we bij…. Inderdaad Colonel Malone. Dezelfde als die we in Te Papa hadden gezien. Deze ltcol, geboren in Groot Brittanië, heeft zich voor WO-I in Nieuw Zeeland gevestigd in Stratford waar hij dusdanig veel voor de gemeenschap heeft betekend dat hij een eigen standbeeld heeft en er dus ook een restaurant naar hem is vernoemd. Prima geknaagd daar overigens. En dan zit ook deze dag er weer op.

11 feb 2018: De reis gaat via “The Forgotten World Highway” (SHW 43) naar National Park Village… denken we. Het plan is om morgen de Tongariro Crossing te lopen maar gezien de momentele toestand van Jut’s ‘goede’ knie en de weersvoorspelling gaat dat er net als 2 jaar geleden nu (weer) niet van komen.
“The Forgotten World Highway” heb ik 2 jaar geleden uitvoerig beschreven dus dat doe ik niet nog eens. Het weer zit vandaag tegen. De vergezichten komen door de druilerige regen en mist nauwelijks tot hun recht, maar de route blijft indrukwekkend. Bram laat in “the selfproclaimed Republic Whangamomona” zijn paspoort stempelen en omdat Jut een nieuw paspoort heeft krijgt ook zij een nieuwe. Vervolgens lunchen we in NZ’s meest afgelegen kroeg (het hotel hier) en maken we nog een fotootje van Bram en mij in onze Waterscouting Musinga-Rijn Jubileum truien. Gewoon omdat het kan en om leden uit te dagen om een foto verder weg dan de onze te maken in die trui. De exacte afstand vanaf ons clubgebouw moet ik nog uitzoeken maar dat zal rond de 18.000 km liggen.
Lekker belangrijk ook :LOL:.
Maar goed. Halverwege de dag wordt de eindbestemming dus gewijzigd en we trekken door naar Taupo, waar we rond 18:20 aankomen. Na een avondmaaltijd in de Irish Pub (yep sorry) trekken we ons terug in ons motel. We wurgen een beetje met de planning tot Bram terugvliegt.

Dat was het voor nu.
Tot de volgende update.

Foto’s

2 Reacties

  1. Monique:
    11 februari 2018
    Leuk jullie reis weer mee te volgen.
    Veel plezier! .
  2. Jacqueline:
    11 februari 2018
    Wanneer komt bram precies terug?